zondag 25 april 2010

Invalspreekbeurtje of: Hoe Het Niet Moet.


Je kent dat wel: op korte termijn een spreekbeurt overnemen van een collega over een onderwerp waar je niet zo inzit.
Morgen mag ik het doen.
Ergens in de binnenlanden buiten de randstad; waar het precies is moet ik maar opzoeken, want mijn geografische kennis is erbarmelijk.
Nu heb ik ook nog eigen werk, om over extra klussen maar te zwijgen, dus dat werd werken voor de baas vandaag.
...
Eerst maar ff researchen, want het praatje staat al aangekondigd met een titel die mij voor geen meter bevalt: collegiaal zijn prima, maar een boodschap brengen waar ik niet achter sta nee dank je. Dus even kijken hoe ik er een angle aan kan geven waar ik wel mee uit de voeten kan.
...
Flink tijdje en veel informatie later: ik zit er helemaal in, alleen nog even wat op papier zetten voor dat praatje... Hm, hoe lang moet het zijn eigenlijk?
.....Een (1) kwartier!?!
Tja, foutje: had ik toch beter eerst naar kunnen kijken. Daar zit ik nu, met een verknoeide vrije middag, een stapel research en een spreektijd van een kwartiertje (zeg nou zelf, zou je dat denken, als je er uren voor moet treinen?).
...
Weer een tijdje later. Wie was ook weer die auteur die zei: 'Ik had geen tijd om het kort te maken'?
...
Enfin, ik zit nu in elk geval lekker in het onderwerp en ik kan mijn research gemakkelijk recyclen in een artikel voor iets anders...
Toch volgende keer maar eerst even kijken hoe lang die inval-spreekbeurt moet zijn.
UPDATE: pakte per ongeluk nog goed uit dat het een paar minuten te lang was. Ik liet een klein stukje weg en zei: 'En zo zou ik nog even door kunnen gaan, maar dat mag niet'. Gevolg: mijn gehoor dacht dat ik een heel stel voorbeelden had weggelaten, in plaats van maar een stuk of 2 :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten